Po rozbudowie budynku i gruntownych przemianach, które miały miejsce za czasów dyr. Niedbałko, szkoła nie wymagała spektakularnych zmian. Natomiast po latach użytkowania nastąpił czas remontów, a życie przyniosło nowe wyzwania.

Po raz pierwszy w tutejszej szkole zostałam zatrudniona w 1975 r. 

w charakterze nauczycielki wychowania fizycznego. Prowadziłam lekcje z dziewczętami do 1977 r. Ponownie wróciłam do Mogielnicy w 1979 r. pełniąc funkcję zastępcy Gminnego Dyrektora Szkół 

do spraw szkoły. W 1981 r. w związku z rezygnacją p. L. Niedbałko 

z funkcji i przejściem do pracy w LO, na wniosek działających 

w oświacie Związków Zawodowych (ZNP i Solidarność) po pewnych perturbacjach zostaje powołana przez Kuratorium Oświaty 

w Radomiu na stanowisko Gminnego Dyrektora Szkół. Moim zastępcą pozostaje p. Olimpia Zaręba, natomiast na zastępcę ds. szkoły, Rada Pedagogiczna wybiera p. Wiktora Deredasa. Po dwóch latach p.Deredas odchodzi i zastępcą zostaje p. Ewa Szczepańska (do końca mojej pracy na stanowisku dyrektora t.j. 1999 r.).

W międzyczasie następują zmiany organizacyjne w oświacie. 

W 1984 r. zlikwidowano Zbiorcze Szkoły Gminne, a funkcję dyrektora przemianowano na Gminnego Inspektora Oświaty przy Urzędzie Gminy. Odmówiłam objęcia tej funkcji, gdyż chciałam mieć kontakt 

z młodzieżą, uczniami, prowadzić lekcje, aktywnie uczestniczyć 

w życiu szkoły. Stanowisko Inspektora uniemożliwiałoby mi to. Funkcję tę objęła p. Olimpia Zaręba, mnie powołano na dyrektora PSP nr 2 w Mogielnicy.

Wróćmy jeszcze do roku 1981 i Zb. Szk. Gm. Zarówno za czasów 

dyr. Niedbałko jak i mojego zarządzania obsługą finansową, księgową, dokumentów kadrowych itp. Prowadzi Zespół Administracyjno-Obsługowy Szkół zajmuje pomieszczenia 

w budynku szkoły do 1996 r. (sala nr 1 i 2). Wtedy to zostaje przeniesiony do budynku jeszcze istniejącego przedszkola. Kierownikiem Zespołu do 1981 r. jest p. Wiesława Stasińska, a za moich czasów p. Maria Jarecka. Oświata ma w nadzorze 7 szkół, 

6 przedszkoli, częściowo Dom Dziecka i zatrudnionych około 200 pracowników (pedagogicznych i administracyjno-obsługowych). Szkoły miejskie mają etat sekretarek. W PSP nr 2 tę funkcję pełniła od 1974 r. p. Jasia Mazur – wyjątkowa osobowość, żywe ,,kalendarium’’ dla dyrektorów szkół, nauczycieli, uczniów, a nawet rodziców.

Trzy miesiące po objęciu przeze mnie funkcji, w kraju zostaje wprowadzony stan wojenny. To bardzo trudny okres, również 

dla oświaty, ale przebrnęliśmy go, chyba bez zasadniczych strat.

Na wiosnę 1982 r. Kuratorium informuje gminę o likwidacji Domu Dziecka w Mogielnicy. Ogrom zadań ogarniamy wspólnie – dyrektor Domu Dziecka, Urząd Miasta i Gminy, Dyrektorzy Szkół. Kuratorium rozlokowuje wychowanków, dla mnie pozostaje zagospodarowanie kadr i opieka nad budynkami. Nauczyciele bez większych problemów otrzymują pracę w szkołach i przedszkolach na terenie gminy. Dłużej trwają przygotowania do dostosowania obiektów na mieszkania 

dla pracowników oświaty, remonty, przydziały mieszkań itp. Wygospodarowaliśmy również pomieszczenie dla Komenty Hufca ZHP – magazyny na sprzęt i harcówkę. Poprawiają swoją sytuację lokalową dotychczasowi mieszkańcy ,,Belwederu’’, uzyskują dach nad głową pracownicy szkół całej gminy.

Dom Dziecka posiadał ziemię rolną, którą uprawiał oraz kilkuhektarowy sad przy drodze do Dziunina. Grunty te Kuratorium Oświaty przekazało w zarząd Urzędu Gminy i Miasta w Mogielnicy. Sad został wydzierżawiony, teren między osiedlem mieszkaniowym, a lasem podzielony na działki budowlane. Tak powstał tzw.,, Nowy Belweder’’. Należy przypomnieć, że wszystkie te tereny na rzecz oświaty przekazała Wspólnota Gruntów i Lasów.

Tuż po I wojnie światowej Ministerstwo Oświaty rozpoczęło budowę Seminarium Nauczycielskiego. Myśląc o kadrach pedagogicznych, przypomina mi się kolejny kryzys w oświacie. W 1982 r. zostaje wprowadzona Karta Nauczyciela, a wraz z nią obniżenie wymiaru godzinowego pracy (z uczniem) na wszystkich stanowiskach pedagogicznych. To bardzo pozytywne dla pracy nauczycieli, 

ale ogromna trudność z obsadzeniem wszystkich etatów w gminie.

W tym samym okresie na podstawie Kodeksu Pracy zostaje wprowadzony nieodpłatny, ale zaliczany do stażu, urlop wychowawczy na opiekę nad dzieckiem do lat 3. Część nauczycielek korzysta z tego prawa. Powstaje ogromna luka kadrowa, którą 

po części uzupełniają nauczyciele po zlikwidowaniu Domu Dziecka. Nie zapewnia to jednak obsady na wszystkie lata, więc za zgodą Kuratorium Oświaty w Radomiu sięgamy po absolwentów Liceum Ogólnokształcącego w Mogielnicy, którzy nie podjęli studiów. Zatrudniamy wiele osób, MEN organizuje roczne kursy pedagogiczne. Kadra zapewniona. Wiele z tych osób kończy studia pedagogiczne, są do dziś cenionymi nauczycielami.

Na początku lat 80-tych upada Spółdzielnia Produkcyjno-Rolnicza
w Brzostowcu. Jeden z pracowników p. Czesław Rzępała (po SGGW) znajduje zatrudnienie (po ukończeniu kursu pedagogicznego) 

w Szkole Przysposobienia Rolniczego funkcjonującej przy naszej szkole. Likwidator Spółdzielni poszukuje również kupców na 3 bloki mieszkalne, częściowo w stanie surowym (kilkanaście mieszkań). Gminy nie stać na taki zakup, powiadamiamy więc Kuratorium
w Radomiu. Po licznych oględzinach, uzgodnieniach Kuratorium Oświaty z Wydziałem Zdrowia, Urząd Wojewódzki wyraża zgodę 

na zakup (z budżetu województwa) i wykończenie budowy 

z przeznaczeniem na mieszkania dla nauczycieli Gminy Mogielnica 

i pracowników Szpitala w Nowym Mieście (co ułatwiło uzupełnienie fachowej kadry).

W Z.SZ. Gminnej odbywają się wszelkie gminne konkursy przedmiotowe, zawody sportowe, a nawet święta Edukacji Narodowej dla nauczycieli. Dla koordynacji pewnych działań w 1982 r. Został powołany Międzyszkolny Samorząd Uczniowski (przedstawiciele wszystkich szkół). Działał na rzecz rozwiązywania problemów młodzieży. Pierwszą przewodniczącą była Jola Mendyk (uczennica LO). W tym samym roku powołaliśmy Gminny Komitet Rodzicielski. Jego celem było pozyskiwanie środków finansowych, pomoc w dotacjach do wycieczek, biwaków, obozów, wyjazdów 

do teatrów, jak również w trudnych sytuacjach bytowych dzieci. Przewodniczącą była pani Ewa Gajewska (z domu Pawlak).

Oprócz podstawowej działalności dydaktycznej wychowawców szkoła prowadziła liczne usługi:

1. Stołówkę, w której wydawane było 200-300 obiadów dwudaniowych dla uczniów, pracowników (a niekiedy członków rodzin), uczniów ZSO, osób skierowanych przez opiekę społeczną. Osoby z zewnątrz płacą tzw. narzut do kosztów produktów, z których to pieniędzy można było zakupić np. środki czystości lub elementy wyposażenia stołówki. W sezonie zimowym wydawane jest mleko – korzysta ok 90% uczniów. Pracę kuchni nadzoruje kierownik świetlicy. Świetlica pracuje od godziny 8⁰⁰ do 16⁰⁰ (były oddziały uczące się na tzw. II zmianę). Świetlicą kierowały nauczycielki: p. Halina Kandalska, p. Krysia Marter, p. Grażyna Cieślak.

2. Od lat 70-tych do 1991 roku (może 92 r.) funkcjonował gabinet dentystyczny. Lekarz stomatolog pracował 3 dni w tygodniu. W tych pomieszczeniach (obecnie biblioteka) również 3 dni w tygodniu pracowała oddelegowana przez ZOZ pielęgniarka. Kilka razy w roku na badania przesiewowe przychodził lekarz pediatra. Najdłużej zachowano etat pielęgniarki do ok. 96/97 r.

3. W drugiej połowie lat 80-tych otrzymaliśmy z KO środki na prowadzenie zajęć z logopedii. Prowadził p. T. Falencik – były pedagog Poradni Wych. Zawodowej w Grójcu. W późniejszym okresie studia podyplomowe z logopedii ukończyła p. Grażyna Dębniak – polonistka szkoły.

4. Po likwidacji gabinetu dentystycznego, pomieszczenie zostało udostępnione na naukę gry na pianinie. Zajęcia prowadził p. Tomasz Skoneczny. Koszty ponosili rodzice. Efekty pracy często prezentowane były na uroczystościach szkolnych, gminnych i w rejonie.

5. W latach 90-tych sala gimnastyczna została udostępniana na zajęcia karate. Prowadził je p. Bińskowski (?) z Belska – mistrz w sportach walki, ze stosowanymi uprawnieniami. Z zajęć korzystała młodzież z gminy, efekty były widoczne na szczeblu krajowym.

6. Bardzo istotnym czynnikiem w procesie dydaktycznym jest stan czytelnictwa. Mieliśmy szczęście do wyjątkowych nauczycieli w tym zakresie.

Bibliotekę szkolną prowadziła p. Maria Jarzębińska. W zbiorach naszej biblioteki (część po Liceum Pedagogicznym) były ,,Białe Kruki”, między innymi pierwszy słownik języka polskiego Z. Glogera. Pani Maria całe życie poświęciła bibliotece i wszystkiemu 

co związane z jej działalnością. Gromadziła pamiątki po Liceum Pedagogicznym, kroniki szkoły, księgi pamiątkowe, księgi absolwentów, kasety z nagraniami uroczystości, zdjęcia. Stan czytelnictwa uczniów był wielokrotnie wyróżniany na szczeblu województwa radomskiego. Pamiętam naradę Gm. Dyr. Szkół 

z całego województwa, na której Pani Bibliotekarka prowadziła szkolenie dla dyrektorów z zakresu wiedzy bibliotecznej, pokazowe zajęcia z lekcji czytelnictwa i prowadzenia młodzieżowego aktywu bibliotecznego. Od 1983/84 r. została utworzona czytelnia (sala zachodnia od pokoju nauczycielskiego naprzeciwko biblioteki). 

W tygodniowym planie lekcji, każda klasa miała zaplanowaną 1 godzinę biblioteczną (klasy I od półrocza). Odbywała się wymiana książek, sprawdzanie stanu faktycznego przeczytania, czytanie, przeglądanie prasy młodzieżowej. W tym okresie Kuratorium przedzieliło dodatkowe pół etatu. Po przejściu na emeryturę 

p. Jarzębińska pracowała w wymiarze ½ etatu, przyuczając następczynie do prowadzenia biblioteki, a były nimi kolejne pani: Agnieszka Gnatowska i Iwona Sadowska (od 1997 r.). Działalność naszej biblioteki oceniana nad wyraz wysoko, czego dowodem było zajęcie I miejsca w wojewódzkim konkursie bibliotek. Otrzymaliśmy z tego tytułu nagrodę finansową.

DZIAŁALNOŚC KULTURALNA

Mówiąc o szkole moich uczniów nie można zapomnieć o p. Irenie Kołdrze, która wraz z mężem Jerzym Kołdrą, stworzyli wspaniałe kroniki, wystawiane na świętach Kwitnących Jabłoni, Wiosnach Mogielnickich, uroczystościach szkolnych. Pani Irena zajmowała się tworzeniem scenariuszy, dekoracji, projektowaniem strojów 

oraz aranżacją ruchu, a jej mąż Jerzy komponował muzykę. Kroniki łączyły w sobie wątki wielu bajek, zawsze pojawiała się wiodąca myśl i jasne przesłanie. Ale tę część zostawmy p. Kołdrze, która najlepiej zaprezentuje swoją pracę. Przyczynkiem do rozwinięcia dziecięcej działalności kulturalnej był ogłoszony przez Kuratorium Oświaty w Radomiu konkurs dla szkół pod hasłem ,,Młodością silni’’. Był to rok 1976. Konkurs obejmował trzy dziedziny: teatr dziecięcy (kl. I-III), który przygotowała p. Emilia Sztejmer – nauczycielka nauczania początkowego i muzyki, chór młodzieżowy kilkuosobowy – przygotowała p. Teresa Niedbałko i pokaz gimnastyczny – ćwiczenia z kółkami przy muzyce, który przygotowałam ja. Na szczeblu wojewódzkim zajęliśmy III miejsce. Z czasem konkurs zmieniał formułę, poszczególne elementy były rozdzielone.

Po przyjściu do pracy p. J. Kołdry (1976/77 r.) – muzyka, w szkole prowadzony był chór młodzieżowy – kilkadziesiąt osób.

Od 1981 r. (z małymi przerwami) do 1999 r. prowadzone było koło taneczne – Konrad Jakóbowski. Stanowi też podwaliny pod prace koła tanecznego w LO.

Nauczycielki języka polskiego uczą poprawnej recytacji, a uczniowie uzyskują wyróżnienia w konkursach recytatorskich w rejonie 

i województwie.

Praca powyższych kół artystycznych prezentowana jest na uroczystościach szkolnych, środowiskowych, świętach o charakterze patriotycznym, wcześniej wspomnianych świętach regionalnych, gminnych dożynkach (Dziarnów, Borowe, Pałac Świdno, Michałowice).

Z dodatkowych działań pozalekcyjnych w okresie wiosennym organizowane były kilkudniowe biwaki dla poszczególnych klas starszych. Szkoła dysponowała 2 namiotami 10-osobowymi, większość sprzętu i namiotów udostępniała Kom. Hufca ZHP. Rodzice pomagali w dowożeniu sprzętu, zaopatrzeniu itp. Była to wspaniała szkoła życia. A woda w Tomczycach (tam biwakowaliśmy) i plaża nad Pilicą były naprawdę czyste!!!

DZIAŁALNOŚĆ WSPOMAGAJĄCA I DOSKONALĄCA DYDAKTYKE

Od roku szkolnego 1985/86 w klasach VII i VIII wprowadziliśmy 

do nauczania obowiązkowego drugi język obcy – angielski. Warunkiem finansowania z budżetu było zatrudnienie nauczyciela specjalisty, a w szkole pracowała p. Danuta Komorowska – anglistka, wykonująca inne zadania (język rosyjski, język polski). Kuratorium zatwierdza ten przedmiot.

ZAJĘCIA WYRÓWNAWCZE

Koła przedmiotowe poszerzające wiedzę:

1. Koło polonistyczne prowadzili: p. Maria Derendowska, p. Lucyna Poduszczak.

2. Koło matematyczne prowadzili: p. Wiesław Sztejmer, p. Ewa Szczepańska.

3. Koło fizyczne prowadził p. Tadeusz Traczyk.

4. Koło biologiczno-chemiczne prowadziła p. Aleksandra Górniewska.

Kuratorium Oświaty organizuje konkursy z w/w przedmiotów. Odbywają się one na etapach: gminnym, rejonowym, wojewódzkim. Komisja ocenia i kwalifikuje uczniów do dalszych etapów. Zajęcie 

w dowolnym konkursie miejsca (1-6) w finale (laureat) zwalnia ucznia do wstępu do szkoły średniej bez egzaminu.

Wyniki konkursów zapamiętane i uzgodnione z nauczycielem lub uczniem:

1970 – Liga Ochrony Przyrody (p. A. Górniewska) – Ewa Boniecka – II miejsce w kraju

1980 – matematyka (p. W. Sztejmer)- Robert Stroiński – I miejsce
– Jagien Wolszakiewicz – I miejsce

1984 – fizyka (p. T. Traczyk) – Michał Mrowiński – II miejsce

1985 – język polski (p. M. Deredas) – Jola Sadowska – I miejsce
– fizyka (p. T. Traczyk) – Krzysztof Koperski – II miejsce
– matematyka (p. E. Szczepański) – Krzysztof Koperski – V miejsce

1986 – fizyka (p. T. Traczyk) – Albert Sadowski – I miejsce

1987 – fizyka (p. T. Traczyk) – Renata Jakóbowska – IV miejsce
– matematyka (p. E. Szczepański) – Renata Jakóbowska – V miejsce
– Żaneta Dubczyk – VI miejsce

1989 – chemia (p. A. Górniewska) – Marek Zaidlewicz – I miejsce
– Krzysztof Raszplewicz – III miejsce

– matematyka (p. E. Szczepański) – Marek Zaidlewicz – III miejsce

– język polski (p. H. Kandalska) – Małgorzata Jakóbowska – VI miejsce

1990 – matematyka (p. W. Sztejmer) – Wojciech Haśke

– chemia (p. A. Górniewska) – Tomasz Kunda

1992 – język polski (p. L. Poduszczak) – Karina Poduszczak – I miejsce – Ewa Gątarek – II miejsce

1993 – język polski (p. L. Poduszczak) – Anna Gmurowska – Wolszakiewicz – I miejsce

1994 – język polski (p. L. Poduszczak) – Sylwia Omen – I miejsce
– Katarzyna Wrzosek – I miejsce
– chemia (p. A. Górniewska) – Monika Galicz – I miejsce

1995 – chemia (p. A. Górniewska) – Agnieszka Szczepańska – II miejsce

Ogólnopolski Konkurs organizator – Uniwersytet Warszawski

– matematyka ,,Kangur’’ (p. W. Sztejmer) – Tomasz Barański

1995-1996 – wysokie osiągnięcia również: Kowalski, Pajewski, Lewandowski, Adam Rdzanek.

W kołach przedmiotowych przez lata doskonalili i poszerzali swoją wiedzę liczne grupy uczniów, laureatami zostawali wybitni. Byliśmy 

w tej dziedzinie w czołówce szkół w województwie.

WYCHOWANIE FIZYCZNE I SPORT

W tej dziedzinie w naszej szkole pracowali nauczyciele specjaliści:

1. Tadeusz Jakubowski od 1966 r. do 1991 r. (przejście na emeryturę). Jako emeryt pracował na części etatu w Kozietułach i Michałowicach. To On kład podwaliny w rozwój sportu młodzieży szkoły podstawowej. Od 1979 r. prowadził zajęcia z chłopcami.

2. Konrad Jakóbowski od 1980 r. do 2001 r. Prowadził zajęcia głównie
   z dziewczętami (z uwagi na talenty rytmiczno-muzyczne).

3. T. Jakubowska lata 1975-1977 i na stałe 1979-2000 r. Lekcje w niewielkim wymiarze głównie klasy III lub klasy IV celem poznania uczniów szkoły.

4. Marian Rzepka od 1991/92 do ???

Stawialiśmy głównie na masowość, sporty zespołowe i pozwalające na poznanie różnych dziedzin aktywności fizycznej. Zajęcia pozalekcyjne odbywały się w sekcjach: lekkiej atletyki (biegi terenowe w tym na orientację, wieloboje drużynowe – 3-bój klasy III-IV, 4-bój klasy V-VI, wielobój specjalistyczny dla klas VII-VIII, sztafety, piłka koszykowa i nożna (chłopcy), tenis stołowy. Z masowości wyłaniali się mistrzowie. Kilka przykładów utalentowanych uczniów:

1. Boniecka Ewa – mistrzostwo Polski w rzucie dyskiem w 1970 roku.

2. Nadolska J., Marlikowska B., Płóciennik, Siedlecka, Muranowicz – lata 1975-1978 osiągają sukcesy w piłce koszykowej i lekkoatletyce.

3. KONRAD JAKÓBOWSKI? 1984 r. drużyna koszykówki dziewcząt po raz pierwszy dochodzi do finału wojewódzkiego (jeszcze bez medalu). Są w niej m.in.: E. Górecka-Sańpruch, D. Kandalska, B. Marter.

4. 1988 r. – brązowy medal w finale Igrzysk Mł. Szkolny w koszykówce dziewcząt (zdjęcie do odbicia)

5. 1989 – brązowy medal w koszykówce dziewcząt (zdjęcie jest)
   – wieloboje lekkoatletyczne chłopców – udział w zawodach regionalnych Mistrzostwa Polski

6. 1983 – Renata Jakóbowska – I miejsce w finale wojewódzkiego trójboju lekkoatletycznego VI R.O. Młodzieży. Uzyskane w 3-boju wyniki stanowiły rekord wojewódzki jeszcze kilka lat.

7. 1985 – udział w Międzynarodowym Mitingu Radom-Magdeburg. R. Jakóbowska – I miejsce w skoku w dal, II miejsce w biegu na 60 m.

8. 1986 – R. Jakóbowska – srebrny medal w wieloboju skocznościowym w województwie, VII miejsce w krajowym.

9. 1994 – udział w finale ogólnopolskim w wielobojach specjalistycznych lekkiej atletyki drużyny chłopców (Ciacharowski, Byliniak, M. Rzepka, Nowakowski). Pracę z chłopcami po T. Jakubowskim objął M. Rzepka.

10. 1997 – drużyna dziewcząt zdobywa III miejsce w wojewódzkich J.M.Sz.w czworoboju lekkoatletycznym

W drugiej połowie lat 90 przywracane są tzw.,, czwartki lekkoatletyczne’’ organizowane w powiecie i na szczeblu centralnym. Nasza młodzież na miarę możliwości transportowych, uczestniczy 

w tych zawodach (dowożą nauczyciele i rodzice). Wyróżniające wyniki uzyskują: Paweł Bilski, Łukasz, Mateusz, Piotr Wilk, Paulina Tkaczyk, A. Tkaczyk, M. Radzimirska i inni. Za liczny udział 

w zawodach i uzyskiwane wyniki otrzymujemy wyposażenie sali 

do gimnastyki korekcyjnej.

Przez 20 lat zimą na płycie asfaltowej było wylewane lodowisko. Rozpoczął te prace nauczyciel wychowania fizycznego Tadeusz Jakubowski, dołączył od 1980 r. K. Jakóbowski. Praca odbywała się wieczorami przy odpowiednim mrozie (wszystkie roboty ręcznie). Szkoła posiadała ok. 100 par łyżew (po Liceum Pedagogicznym 

i domu dziecka). Z lodowiska korzystało całe miasto, również dorośli. Do pomocy w utrzymywaniu lodowiska dołączył p. M. Rzepka.

Na początku lat 90-tych dla chętnych dzieci rozpoczęliśmy naukę pływania. Najbliższy basen znajdował się w Spale. Wynajęliśmy autokar, uczestniczyło ok. 50 uczniów, raz w tygodniu. Koszty pokrywali rodzice. Atrakcyjność przejazdów do Spały zabezpieczał uczeń Tomasz Barański. Wyjątkowa osobowość, przygotowywał różnego rodzaju konkursy, zagadki, dowcipy, śpiewy itd. Dla wielu były to wyprawy bardzo kształcące.

Za utrzymywanie w dobrym stanie boiska sportowego i toru przeszkód w lasku w 1986 r. otrzymaliśmy w konkursie MEN 10 miejsce. Wiązało się to z nagrodą finansową dla młodzieży.

Najważniejszym wydarzeniem dla szkoły z czasów mojego zarządzania było przywrócenie szkole imienia I Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Przygotowania do tej uroczystości trwały około roku. Z postacią historyczną bohatera, całą społeczność uczniowską zapoznała nauczycielka historii, p. Maria Szymańska. Odbywały się szkolenia Rady Pedagogicznej, rodziców, uczniów. Akt przywrócenia imienia został wręczony 12.05.1992 r. Na uroczystości, za zgodą Kuratorium, został użyty historyczny sztandar.

Pracowałam ze wspaniałą, mądrą i oddaną Kadrą Pedagogiczną oraz zaangażowanymi rodzicami. Myślę, że możemy wspólnie mieć satysfakcję z dobrze spełnionego obowiązku.