Wspomnienia p. Wandy Muranowicz

20 stycznia 1945r. zgromadzili się w Szkole nr 2 w Mogielnicy nauczyciele i młodzież. Sale były brudne i puste. Brak tablic i ławek, a o książkach ani mowy. Niemcy wszystkie książki zebrali i spalili, pozostawili tylko podręczniki do przyrody i ortografii. Po paru dniach zauważyłam u dziewczynki chleb zawinięty
w kartki z wierszami. Zapytałam skąd ma te kartki. Okazało się, że biblioteka w Jastrzębi Starej i w Wodzicznie była rozebrana przez ludność dworską 

i używana do owijania chleba oraz podpałki. Poszłam tego samego dnia po lekcjach do Jastrzębi, prosiłam ludność by złożyła pozostałe książki i odwiozła je do szkoły. Tak samo postąpiłam następnego dnia w Wodzicznie. Zebrało się tego 3 worki, ale jakie były to książki, bez początku albo bez końca, ale było trochę do czytania. Zaraz ogłosiliśmy dzieciom aby zebrały od sąsiadów niepotrzebne książki. W ciągu tygodnia zebrała się spora ilość. Pani Wanda Jarzębińska, właścicielka opieki ofiarowała starą szafę i parę książek. Biblioteką zajęła się była nauczycielka Pani Pajewska Helena. W 1949 roku przybył 

do Mogielnicy Dyrektor Liceum Pedagogicznego. Lucjan Rydzewski i postarał się w kuratorium o książki, ale były to w większości o treści pedagogicznej, 

a mało do języka polskiego. Młodzież zajęła się wypożyczaniem. W następnych latach dyr. L. Rydzewski zgromadził sporo książek i po zlikwidowaniu Liceum Pedagogicznego była bardzo pokaźna biblioteka

                                                                                            Wspomnienia p. Mariana Rzepki

Aby umożliwić starty w zawodach sportu kwalifikowanego, założono Uczniowski Klub Sportowy „Olimpijczyk”. Przynależność do klubu upoważniała 

do udziału w wyższej rangi turniejach. Występowali w imprezach rangi powiatowej, wojewódzkiej, makroregionalnej. W tym czasie byliśmy jedną 

z wiodących sekcji lekkoatletycznych, w byłym województwie radomskim.

Do wybitnych osiągnięć na skalę ogólnopolską należy zaliczyć wyniki chłopców ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Mogielnicy. Kamil Ciachorowski zajął VI miejsce w Małym Memoriale Janusza Kusocińskiego w Łodzi, w skoku w dal z wynikiem 6,36 m w wieku 15 lat. Nasi zawodnicy zajęli I miejsce 

w wielobojowych, ukierunkowanych drużynowych mistrzostwach międzyregionalnych. W zawodach tych startowało 8 najlepszych regionów w Polsce. 

W skład drużyny wchodzili: Kamil Ciachorowski – wielobój skocznościowy, Jarosław Byliniak – wielobój wytrzymałościowy, Rafał Nowakowski – wielobój szybkościowy, Marek Rzepka wielobój rzutowy (oszczep). Szereg wybitnych wyników sportowych, w następnych latach osiągnął Marek Rzepka.

W kategorii młodzików (14 – 15 lat) na Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej w 1994 roku, w Krakowie zdobył srebrny medal w rzucie oszczepem 

z wynikiem 52, 71 m, a także brązowy medal w biegu na 200 m przez płotki z wynikiem 26,83 sek. W latach 1995- 1999 Marek Rzepka corocznie występował w finałach Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży zajmując miejsca w pierwszej ósemce najlepszych płotkarzy na dystansie 400 m. W 1996 roku osiągnął w 10-boju, w kategorii juniorów młodszych najlepszy wynik w Polsce – 6001 pkt. W 1999 zdobył wicemistrzostwo Polski, w 10-boju, w swojej kategorii wiekowej. W tej samej konkurencji, w 2000 roku, już jako student AZS AWF w Warszawie zdobył w Gdańsku złoty medal Młodzieżowych Mistrzostw Polski. W 2001 roku w Siedlcach Marek Rzepka zdobył brązowy medal Mistrzostw Polski Seniorów! Doskonałe wyniki w biegach sprinterskich osiągała Marta Radzimirska, mistrzyni w Światowych Igrzyskach Młodzieży Szkolnej, w biegu sztafetowym 4 x 400 m., w Płocku w 2003 roku. Była czołową zawodniczką województwa radomskiego, w biegu na 100 m (rekord życiowy 12,53 sek.) oraz w skoku w dal 5,27 m. Bardzo dobry wynik na 100 m p. 

pł. – 16,06 uzyskała w wieku 15 lat Anna Tkaczyk. 

Sekcja lekkoatletyki była doceniana w Polskim Związku Lekkiej Atletyki. Za osiągnięcia w pracy trenerskiej Marian Rzepka otrzymał brązową, srebrną 

i złotą odznakę zasłużonego szkoleniowca PZLA. Po zakończeniu wyczynowej kariery sportowej Marek Rzepka został Trenerem Kadry Narodowej wieloboistów (10 – bój). W punktacji czołowych trenerów PZLA uzyskał w 2011 roku III miejsce, w 2012 I miejsce i w 2013 roku ponownie III miejsce.

Syn Mariana Rzepki i uczeń PSP nr 2 w Mogielnicy, trenował lekkoatletykę i osiągał wysokie noty w kategoriach: rzut oszczepem i biegi sprinterskie. Marek Rzepka – bo o nim mowa – będąc siódmoklasistą wystartował w Mistrzostwach Polski w kategorii młodzików. W Mistrzostwach Polski startował dwa razy. Pierwszy raz w Łodzi, a drugi raz w Krakowie.

W Mistrzostwach Polski w Krakowie w rzucie oszczepem zajął II miejsce (58 metrów i 60 cm), a w biegu na 200 metrów przez płotki zajął I miejsce 

(26,86 s). Poza tym Marek Rzepka zajmował wysokie lokaty w innych wydarzeniach sportowych. 

Oto niektóre z nich:

I miejsce w Mistrzostwach Okręgu Kieleckiego w biegach 400 m przez płotki z wynikiem 60,43 s (1995 rok);

I miejsce w Mistrzostwach Okręgu Kieleckiego 10-boju, zdobył 6001 punktów (1996 rok);
I miejsce w finałach Makroregionu Kielecko-Lubelskiego: Makroregionalne Mistrzostwa Młodzików – rzut oszczepem – 44,96 m (1993 rok);
II miejsce w Rzucie Oszczepem w XIX Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej (1994 rok);
III miejsce w biegu na 200 m przez płotki w XIX Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej (1994 rok);
I miejsce w Mistrzostwach Makroregionu Środkowo-Wschodniego juniorów młodszych
w lekkoatletyce, konkurencja rzut oszczepem junior młodszy 51,10 m (1996 rok);
III miejsce I miejsce w Mistrzostwach Makroregionu Środkowo-Wschodniego juniorów młodszych w lekkoatletyce, konkurencja 110 m przez płotki, junior młodszy 15,80 (1996 rok);
III miejsce I miejsce w Mistrzostwach Makroregionu Środkowo-Wschodniego juniorów młodszych w lekkoatletyce, konkurencja 400 m przez płotki junior młodszy 56,28. (1996 rok);
I miejsce w Mistrzostwach Makroregionu Kieleckiego, 10-bój, 6280 pkt (1998 rok);

                                                                                              Wspomnienia p. Haliny Wrzosek

W 1966 roku powstała Szkoła Przysposobienia Rolniczego (później widniejąca pod nazwą Zasadnicza Szkoła Rolnicza). Do Szkoły Przysposobienia Rolniczego uczęszczała młodzież w wieku od 14 do 20 lat. Szkoła ta mieściła się w budynku naszego PSP nr 2. Do Zasadniczej Szkoły Rolniczej uczęszczała młodzież z Mogielnicy i okolic. Wówczas funkcję dyrektora szkoły pełnił p. Józef Lewandowski. Potem dyrektorem był p. Ryszard Dębski, p. Lucjan Niedbałko i p. Tamara Jakóbowska. Zasadnicza Szkoła Rolnicza była pod patronatem Ministerstwa Rolnictwa. 1 września 1982 r szkoła przeszła 

pod dyrekcję Zespołu Szkół Ogrodniczych w Nowej Wsi (gmina Warka). Nauka w Zasadniczej Szkole Rolniczej opierała się o przedmioty ogólnokształcące m.in. j.polski, matematyka, historia, biologia, chemia, wychowanie fizyczne i przedmioty zawodowe tj. uprawa roślin, chów zwierząt, ochrona roślin 

i zwierząt, mechanizacja. Uczniowie odbywali również dwutygodniowe lub miesięczne praktyki, które odbywały się w różnych zakładach produkcyjnych związanych z rolnictwem m.in. w Zakładzie w Dańkowie (gmina Mogielnica), w Zespole Szkół Mechanicznych w Jasieńcu, w Zespole Szkół Ogrodniczych 

w Nowej Wsi, w Szkole Gospodarstwa Wiejskiego na Brudnie w Warszawie. W Zasadniczej Szkole Rolniczej pracowali nauczyciele przedmiotów ogólnokształcących oraz przedmiotów zawodowych. Nauczycielami przedmiotów zawodowych byli: Zbigniew Wrzosek, Halina Wrzosek (pracowała 

w Szkole Rolniczej przez 12 lat), Halina Gardzińska, Zdzisław Gardziński, Czesław Rzępała, p.Konopko. Nauczyciele uczęszczali na różne kursy m.in.: Kurs Mechanizacji rolnictwa i ogrodnictwa dla nauczycieli SPR, mającym miejsce we Wrocławiu, Kurs Obsługi eksploatacji agregatorów rolnictwa, organizowane w Technikum Rolniczym w Brwinowie.

Warto zaznaczyć, że młodzież Szkoły Rolniczej wraz z nauczycielami włożyli ogromny trud fizyczny i wykazali się niezmiernym zaangażowaniem podczas rozbudowy PSP nr 2, które miało miejsce w latach 70-tych. Młodzież wraz z nauczycielami brała czynny udział w przygotowaniach terenu i sprzątaniu terenu podczas rozbudowy szkoły (przede wszystkim podczas budowy Domu Nauczyciela i sali gimnastycznej).

                                                                                               Wspomnienia p. Krystyny Zajdlewicz

Kiedy w 1975 roku weszła w życie reforma podziału administracyjnego – utworzenia 49 województw, Mogielnicę przypisano do województwa radomskiego. Wtedy też powołano Hufiec Związku Harcerstwa Polskiego w Mogielnicy. Pierwszą siedzibą była sala nr 4. Komendantem hufca była druhna Barbara Barska. Coraz więcej uczniów szkoły należało do Związku Harcerstwa Polskiego. W następnych latach komendantem hufca była druhna Teresa Niedbałko (żona dyrektora Zbiorczej Szkoły Gminnej), siedzibą hufca była sala nr 15. Na terenie szkoły funkcjonowało kilka drużyn zuchowych, kilka drużyn harcerskich. Harcerze brali udział w Nieobozowych  Akcjach Letnich i Zimowych .Organizacja zbiórek odbywała się na terenie szkoły, często z noclegami 

i biwakami nad Pilicą. Harcerze wyjeżdżali na obozy letnie nad morze i pojezierze. Ciekawą formą organizowaną dla zuchów były Festiwale Piosenki Zuchowej i Kramiki (dzięki talentowi artystycznemu druhny Ireny Kołdry zuchy wygrywały te festiwale na szczeblu chorągwi). Harcerze brali udział 

w Turniejach Wiedzy Obywatelskiej, gdzie odnosili również sukcesy. Odbywały się Turnieje Wiedzy Obronnej organizowane na terenie Jednostki Wojskowej 1540 w Nowym Mieście, Turnieje Wiedzy Pożarniczej pod kierunkiem miejscowych strażaków harcerze praktycznie szkolili się z użyciem sprzętu przeciwpożarowego.

W 1985 roku drużynowi ze szkoły i harcerze pod egidą pani dyrektor szkoły Teresy Jakóbowskiej wyremontowali w czynie społecznym harcówkę 

na Belwederze – budynek po byłym domu dziecka. Od tej pory siedzibą hufca a jednocześnie harcówką był ten obiekt. Każdy rok szkolny kończył się 

dla harcerzy wyjazdem na obozy letnie.

                                                                                                      Wspomnienia p. Ireny Kołdry

Wszystko zaczęło się od wojewódzkiego konkursu „Młodością silni”. Postanowiliśmy, że przygotujemy naszych uczniów i zawalczymy o wygraną. W takich okolicznościach powstał Dziecięcy Kramik Artystyczny. Był rok 1979, kiedy to nasz nowopowstały kramik, wystawił pierwsze muzyczne przedstawienie. Niektórzy, nasze występy nazywali musicalami. Ja zajmowałam się scenariuszem, strojami i dekoracjami. Mój mąż Jerzy komponował muzykę i grał 

na pianinie. W naszych przedstawieniach występowali bohaterowie z różnych znanych bajek, miksowaliśmy różne bajki nadając im zawsze jasne przesłanie. W naszym pierwszym występie w rolę muchomora wcielił się Artur Niedbałko, rolę królewny zagrała Dorota Kandalska. Wystąpili również: Agnieszka Gnatowska, Małgosia Katus (obecnie nauczycielka w Borowem).

W 1980 roku nasz Dziecięcy Artystyczny Kramik po raz pierwszy pokazał się szerszej publiczności. Zadebiutowaliśmy na scenie Wiosny Mogielnickiej musicalem o tytule „Dzieci całego świata”. W rolę Janka Polaka wcielił się Jacek Jasiorowski. Japonką była – Dorotka Kandalska. W bajce tej pojawiły 

się również postacie krasnoludków. W tych czasach bardzo ciężko było zdobyć materiały na stroje. Nie było mowy oczywiście o zakupie gotowych strojów. I tak stroje krasnoludków uszyliśmy ze starych transparentów pierwszomajowych, natomiast wykończenie spodenek wykonane było z moich starych firanek. Stroje były szyte przez rodziców. Każdy szukał w domu niepotrzebnych materiałów, po części uszkodzonych i dlatego nieużywanych, z których tworzyliśmy cudne przebrania i elementy dekoracji. Nasza kreatywność nie miała granic.

W 1981 roku zdecydowaliśmy jeszcze raz spróbować swoich sił w wojewódzkim konkursie „Młodością silni”. Stworzyliśmy przedstawienie „Na jagody”. Zdobyliśmy laur konkursu „Młodością silni”. Występowaliśmy na Finałowym Koncercie Laureatów w radomskim teatrze. Największe brawa podczas koncertu finałowego zebrał Jacek Jakubowski, który w rytmie mazura jako zajączek odtańczył solówkę.

W 1985 roku nasz kramik wystawił przedstawienie „Z wizytą u Baby Jagi”. Gośćmi Baby Jagi byli: Jaś i Małgosia, Czerwony Kapturek, Wilk, Sierotka Marysia, Trzej Muszkieterowie i Dartanian oraz Don Kichot, który walczył z wiatrakami. Tu świetnie spisali się chłopcy z klas V: Czarek Jarecki, Albert Łagoda, Paweł Ptasiński, Mariusz Prykiel, Marcin Pawlak i Marcin Kołdra. To były głosy! Śpiewali jak słowiki. Dziś ci chłopcy to pięćdziesięcioletni panowie. Oczywiście Baba Jaga okazała się bardzo sympatyczną starszą panią kochającą dzieci.

Kolejny występ (1986 rok) trudno mi zatytułować… Murzyni, ufoludki, Jacek Placek, Pipi… statek kosmiczny lądujący na scenie. Dużo się działo. Publiczność Wiosny Mogielnickiej zawsze przyjmowała nas życzliwie i mieliśmy swoich „fanów”, którzy wyczekiwali naszych kolejnych występów.

W 1988 roku wystawiliśmy kolejny musical „Mały Książe”. Mały Książe szukający swojej Róży. Jedną z Różyczek była ówczesna uczennica, obecna nauczycielka Ilona Wilewska. Najmłodsze „różyczki” to pięcioletnia Julka Cieślak i sześcioletnia Gosia Kołdra. Tata Ilony Wilewskiej zorganizował kamerę 

i pierwszy raz cały występ został zarejestrowany na kasecie VHS. Mama Ilony zorganizowała natomiast dla wszystkich występujących Różyczek czeszki (białe wsuwane buty). Tak jak już wspominałam wcześniej, z każdej „zdobytej” rzeczy: butów, materiałów na stroje czy dekoracje bardzo się cieszyliśmy – nie było łatwo zdobyć takie „cudeńka”. Pamiętam również jak robiliśmy domki Smerfów z takich ogromnych gąbek… Efekt końcowy – możecie Państwo zobaczyć na załączonych zdjęciach.

1989 rok – wystawiliśmy „Calineczkę”. W przedstawieniu tym rolę tytułową grała Gosia Kołdra, a Arkadek Niedbałko był „Duszkiem Kwiatowym”. Obecna nauczycielka Anna Wolszakiewicz wcieliła się w rolę księżniczki, a córka anglistki Danuty Komorowskiej – Agata- została królem. Najlepszym momentem był taniec z miotłami i Babą Jagą., którą zagrała Sylwia Rdzanek.

W 1992 roku fabuła występu kręciła się wokół Smoka, któremu wciąż czegoś brakowało. Smoka próbowali pocieszyć: Królewna i Świniopas (Kasia Sobierańska i Adam Rdzanek), Janosik (Arek Niedbałko) i Arlekin (Michał Komorowski). W końcowym etapie występu pojawiła się sama Alexis z serialu „Dynastia”, która dała Smokowi ogromny smoczek do ssania i tym samym zakończyła nieustanne poszukiwania przez Smoka „tego czegoś”.

W 1993 roku wystawiliśmy kolejny kramik zatytułowany „Czyrliderki wybierają się na mecz”. Tu pojawiają się różne sposoby „dotarcia” na tytułowy mecz: pociągiem z krasnoludkami, piechotą ze skrzatem, w podskokach z żabami albo na rowerach. Chłopcy w rytmie walczyka wjechali na scenę na rowerach. To wzbudziło aplauz publiczności.

W roku 1995 wystawiamy na Wiośnie Mogielnickiej „Złotą Rybkę”. Pamiętam kiedy na świetlicy robiliśmy wielki statek jako jeden z elementów dekoracji. Kiedy skończyliśmy i chcieliśmy wynieść go ze świetlicy okazało się, że nie mieści się przez drzwi…. Musieliśmy rozłożyć gotowy już statek, wynieść elementy i ponownie zmontować. Teraz wydaje mi się to śmieszne, wtedy niekoniecznie. Pamiętam Rybkę jeżdżącą na wrotkach i uciekającą piratom, wiecznie zdenerwowanego kapitana rozbitego statku, którego zagrał Arek Ścisłowski. Serce publiczności skradła jednak ostatnia scena. Piraci przynieśli ogromny kufer, kiedy zaczynali go otwierać każdy spodziewał się złota, dukatów… A tu ze skrzyni wychodzi mała dziewczynka (Kinga Górecka) 

z czerwonym sercem w ręku. Czerwone serce symbolizowało miłość i dobro – ważniejsze od złota i dukatów.

W 1996 roku na Wiośnie Mogielnickiej wystawiliśmy ostatnie przedstawienie „Pan Twardowski”. Rolę Twardowskiego na kogucie zagrał Arek Ścisłowski. Grupa dzieci z kwiatami, symbolizowała dobro. Z drugiej strony świta Twardowskiego – diablice. Wśród diablic była Gosia Kołdra i obecna pani sekretarka szkoły p. Małgosia Cegiełkowska. „Dziewczynki diablice” same projektowały sobie i wykonywały stroje utrzymane oczywiście w kolorystyce czerni, były również elementy bordowe i czerwone, srebrne wielkie łańcuchy na szyjach. Wyglądały spektakularnie. Pamiętam również wspaniały występ uczennicy, która zagrała rolę Burzy (Marlena Omen). Wykazała się pełnym profesjonalizmem, idealnie oddała emocje i nastrój tamtej chwili. Na końcu Dzieci 

z kwiatami (symbolizujące dobro) skropiły diablice wodą święconą. W końcowej scenie dzieci wsiadły „na barana” diabłom. Kolejny raz dobro zwyciężyło zło.

Nowych występów już nie było, ale na 20-lecie Wiosny Mogielnickiej zrobiliśmy Mix naszych wszystkich przedstawień. W kulminacyjnym punkcie 

na scenie było około setki uczniów. Przedstawienie opowiada o dobrej Babie Jadze, która ma urodziny (kończy 120 lat). Przychodzą do niej różni goście, którymi były postacie występujące w moich wcześniejszych kramikach. W scenariuszu nawiązałam również do obchodów 20-lecia Wiosny Mogielnickiej. Bohaterowie mówią, że nie tylko Baba Jaga obchodzi dzisiaj swoje urodziny, również święto Wiosny Mogielnickiej kończy 20 lat. Musical ten ponownie 

był wystawiony na obchodach 70-lecia istnienia szkoły.

Podczas tych wszystkich lat pomagało mi wielu wspaniałych ludzi, przede wszystkim, p. Grażyna Cieślak, p. Krystyna Zajdlewicz (wtedy Włodarska), p.Teresa Tkaczyk. Ogromną pomocą i zaangażowaniem wykazali się również Rodzice moich małych aktorów, którzy szyli stroje, zdobywali materiały 

na dekoracje, pomagali w zorganizowaniu wszystkich występów.

To był piękny okres mojego życia, gdzie mogłam realizować swoje pomysły i dawać upust swojej kreatywności i energii.

                                                                                            Wspomnienia p. Barbary Jakubowskiej

Początki Dnia Ziemi są związane z osobą p. Krystyny Zajdlewicz (z domu Włodarska). Później tradycję tą kontynuowałam ja. Nasza szkoła od dawien dawna rozwijała świadomość ekologiczną uczniów i rodziców. Od ponad 20 lat czynnie uczestniczymy w obchodach Dnia Ziemi. Na początku były to coroczne wyjazdy do Warszawy na Pola Mokotowskie. Dzieci brały tam udział w warsztatach i konkursach przyrodniczych. W zamian za zużyte baterie otrzymywały sadzonki krzewów i drzew. Przywoziły przydatne i ciekawy gadżety do nauki biologii i przyrody. Od kilku lat w kwietniu podobny festyn odbywa 

się na terenie naszej szkoły. Ma on na celu propagowanie idei racjonalnego gospodarowania zasobami przyrody, rozwijanie wrażliwości na potrzeby środowiska i edukowanie społeczeństwa gminy i miasta Mogielnica. W organizację imprezy są zaangażowani wszyscy uczniowie wraz z Dyrekcją, Nauczycielami i Rodzicami. Festyn cieszy się dużą popularnością wśród dzieci, młodzieży i dorosłych mieszkańców naszej gminy. Obecnie organizacją Dnia Ziemi zajmuje się p. Edyta Łaski.